O Instituto Galego de Física de Altas Enerxías (IGFAE) segue abrindo as súas portas aos estudantes que gozan das bolsas de verán convocadas polo centro. Álvaro Martínez é un deles. Este mozo salamantino leva poucos días desenvolvendo as súas aptitudes investigadoras no instituto e destaca a proximidade dos seus compañeiros. Aterrou en Santiago de Compostela para continuar indagando sobre as redes neuronais. Do instituto espera adquirir novas competencias, pero sobre todo aprender dunha experiencia que forxe a súa madurez persoal e profesional.
O interese de Martínez pola física iniciouse en 4º da ESO, cando coincidiu cun profesor espertou a curiosidade daquel mozo. Foi a partir dese momento cando descubriu que a física se convirtiría nunha ferramenta que lle permitiría achegarse á realidade. “De pequeno, quería ser arquitecto, pero grazas á física podo entender o mundo que me rodea”, matiza. A física de partículas resultou a súa opción preferente desde o bacharelato.
“Algúns fenómenos engánanche porque tes unha idea preconcibida”
Álvaro Martínez é un intrépido estudante que contempla física nalgúns detalles que para o resto da xente pasan desapercibidos. “A física atópase na cotidianeidad: nun arcoíris, por exemplo. Cando entendes como ocorreu velo doutra maneira”, explica. Non deixa de cuestionarse o que ve: “Hai algúns fenómenos que che enganan porque tes unha idea preconcibida, pero logo ti analizas as ecuacións e todo cambia. É algo que sucede coa pluma e pésaa, hai xente que ignora que no baleiro caen á mesma velocidade”.
Albert Einstein é un dos principais referentes de Álvaro Martínez, pero tamén Niels Bohr. Son moitos os autores que delimitan a traxectoria do mozo investigador. Con todo, ao físico David J. Griffiths gárdalle especial agarimo. “Había certos profesores que dicían que non lles gustaban os seus libros porque facían a física demasiado fácil”, aclara.
Do Campus Científico ás bolsas de verán do IGFAE
Non é a primeira vez que coincide co Instituto Galego de Física de Altas Enerxías (IGFAE). Tras finalizar primeiro de bacharelato, Álvaro Martínez participou en “Buscando as partículas máis enerxéticas do universo”, un dos proxectos do instituto nos Campus Científicos de verán. “Explicáronnos unha chea de cousas sobre o modelo estándar. Portáronse realmente ben e foron moi rigorosos”, expón. Agora, catro anos despois, un profesor da súa universidade animoulle a postularse como candidato a unha das bolsas de verán. “Cando me decatei de que me seleccionaron, sentín moita alegría. Compostela é unha contorna tranquila para a investigación, igual que Salamanca”, lembra.
Un dos seus propósitos na súa estadía é contribuír no que compete ás redes neuronais. “A nivel informático, gustaríame saber como funciona unha rede neuronal en profundidade. O Instituto Galego de Física de Altas Enerxías (IGFAE) permitirame avanzar neste campo”, di. A súa meta é complementar un Traballo de Fin de Máster, que tomou como referencia, para progresar con este proxecto.
A un paso de comezar o seu último ano de carreira e con tan só 20 anos, Álvaro Martínez non descarta aventurarse na elaboración dunha tese. O que aínda non ten tan claro é o seu Traballo de Fin de Grao.
