Riccardo Borsato, investigador do IGFAE (Instituto Galego de Física de Altas Enerxías), recibiu onte a súa bolsa posdoutoral “Junior Leader – Incoming” na cerimonia de entrega de Bolsas e Axudas “a Caixa” á Investigación e á Innovación de 2019, celebrada en CaixaForum, Barcelona. O ministro de Ciencia, Innovación e Universidades, Pedro Duque, e representantes da Fundación “a Caixa” e institucións científicas presentaron este acto que recoñece aos mellores talentos científicos con financiamento durante 3 anos, co obxectivo de apoiar a realización de proxectos de investigación en centros españois e portugueses excelentes. Durante o seu postdoctorado no IGFAE, Riccardo Borsato desenvolverá ferramentas pioneiras que melloren a comprensión dos modelos teóricos utilizados para describir os fenómenos da natureza.

Imaxe: O investigador Riccardo Borsato e Javier Solana, membro do Patronato e do Consello Asesor de Expertos en Investigación da Fundación Bancaria ”la Caixa”. Crédito: Fundación “la Caixa”.

Case todo o que se observa na natureza pode explicarse, en principio, co Modelo Estándar de física de partículas, aínda que ás veces non é sinxelo extraer información porque se descoñecen as ferramentas de cálculo, as “matemáticas” que a sustentan. Con todo, existen teorías que posúen unha propiedade moi especial, a integrabilidade, que aparece cando se conservan moitas das cantidades dun problema concreto. O relevante é que para as teorías integrables dispóñense de métodos exactos que permiten ir máis aló das aproximacións típicas. En física de partículas, a miúdo pódense utilizar os métodos de integrabilidad e se se consideran teorías supersimétricas e conformes, aínda que algunhas simetrías que non foron observadas. É dicir, as leis son as mesmas se se intercambian bosóns e fermións –os dous tipos posibles de partículas- e invariables se nos achegamos ou afastamos a diferentes distancias. Por tanto, estas simetrías adicionais non son desexadas para modelos realistas.

Riccardo Borsato construirá e estudará deformacións de teorías integrables, rompendo a supersimetría pouco realista e a simetría conformal dos modelos orixinais, á vez que aplicará métodos exactos de integración. Para iso, utilizará a Teoría de Cordas, a mellor candidata para combinar as leis da física de partículas coas leis da gravidade.